ARDIÇ TOHUMU

Latince adı: Juniperus communis
Almanca adı: Wacholder
Bilinen bileşimleri: Organik asitler, reçine, acı madde, uçucu yağ, glikoz, sakkaroz ve juniperin mevcuttur.
Özellikleri: Dağlarda, taşlı ve kurak arazilerde yetişen bitki, her mevsim yeşil kalır. Siyahımsı ve mor meyveleri olan bir ağaçtır. Orta Avrupa’da; Almanya, Macaristan ve Fransa’da, yurdumuzda ise Trakya, Ege ve Akdeniz bölgelerinde bol miktarda yetişir. Nisan ve mayıs aralarında çiçek açar, meyvelerine ‘ardıç tohumu’ adı verilir. Ortaçağ’da her derde deva olarak bilinen ardıcın yaprakları çam yaprağı gibidir. Ardıç meyveleri, sonbaharda toplanır ve gölgede kurutulur. Güçlü bir antiseptik olan ardıç, yüzyıllardan bu yana ilaç olarak kullanılmıştır. Kuvvetli bir C vitamin deposudur. Önerilen hastalıklar: İdrar söktürücü ve terletici özelliğiyle soğuk algınlığı, kalp yetmezliği gibi hastalıklarda kullanılır. Romatizma hastalıklarında, burkulma ve çarpma gibi kazalarda ağrı kesici etkisini gösterir. Kanı temizler, solunum yollarını açar, nefes alıp vermeyi kolaylaştırır. Hanımların aybaşı kanamalarını düzenler, ağrılarını hafifletir.
Kullanım şekli ve dozu: Ardıç meyvesinin yaprakları kaynatılıp, balla tatlandırılarak içilirse, mide ağrısı, gastrit, öksürük ve bronşite iyi gelir. 40 gram ardıç tohumu, 1 litre suda kaynatılıp sabah akşam birer bardak içilir. Başka bir tarifi de şöyledir: 20 gram ardıç tohumu veya yaprağı, 20 gram biberiye ile 1 litre suda kaynatılıp bal ile tatlandırılarak içilmeye devam edilirse, bol idrar söktürür, mideyi uyarır. Ardıç yaprakları, nane ile beraber kaynatılır, bal ile tatlandırılır, yemeklerden sonra birer çay bardağı içilirse hazmı kolaylaştırır.
Yan etkileri: Uzun süreli kullanımlarda yüksek miktarda tüketilmesi böbreklere tahriş yapabilir. Böbrek rahatsızlığı olanlar ve hamile kadınların doktor kontrolünde kullanması gerekir.

Kaynak:  Ahmet & Elmas MARANKİ  (Şifalı Bitkiler Kitabı)